ο ταπεινών και ανυψών,
παιδεύων και πάλιν ιώμενος,
τους ασθενούντας αδελφούς ημών επίσκεψαι εν τω ελέει σου.
Έκτεινον τον βραχίονά σου,
τον πλήρη ιάσεως και θεραπείας,
και ίασαι αυτούς,
εξανιστών από κλίνης και αρρωστίας.
Επιτίμησον τω πνεύματι της ασθενείας.
πάσαν αλγηδόνα,
πάσαν μάστιγα,
πάντα πυρετόν ή ρίγος.
Και ει τι έστιν εν αυτοίς πλημμέλημα ή ανόμημα,
άνες, άφες,
συγχώρησον δια την σην φιλανθρωπίαν.
Ναι, Κύριε, φείσαι των πλασμάτων σου, εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, μεθ’ ου ευλογητός ει, συν τω παναγίω και αγαθώ και ζωοποιώ σου Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
